บทที่ 1484

ต่งหมิงเยว่เห็นภาพทั้งหมดอยู่เต็มสองตา เธอเบิกตากว้าง จ้องมองเซี่ยอันห่าวและเด็กทั้งสามคนอย่างไม่เชื่อสายตา ปากที่อ้าออกแล้วก็ไม่ได้หุบลงอีกเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดจากฝ่ามือที่กำแน่น เธอยังคิดว่านี่เป็นเพียงความฝันของเธอเสียอีก

“พวกเขา...พวกเขาคือ...” ต่งหมิงเยว่ใช้เวลาสักพักกว่าจะหาเสียงตัวเอง...